Skrót pochodzi od angielskiej nazwy acquired immunodeficiency syndrome, po polsku zespół nabytego upośledzenia odporności to końcowy etap zakażenia HIV, charakteryzujący się wystąpieniem chorób definiujących AIDS, pojawiający się zwykle po wielu latach trwania infekcji HIV. Po dość długim okresie bezobjawowym (trwającym nawet kilkanaście lat) zaczynają pojawiać się objawy uszkodzenia układu immunologicznego. Pacjent zapada na choroby, które u ludzi nieposiadających uszkodzonego układu odpornościowego nie występują (tzw. infekcje oportunistyczne). Rozpoczynają się wyczerpujące biegunki. Później, gdy z układu immunologicznego pozostały tylko szczątki, organizm atakowany jest przez choroby nowotworowe (mięsak Kaposiego (u 13% pacjentów), rak szyjki macicy, chłoniaki). Jeżeli pacjent znajduje się pod opieką lekarską od momentu pojawienia się objawów klinicznych ma szanse przeżyć około dwóch lat (chyba, że zostanie wdrożone skuteczne HAART). Nieomal każde zakażenie HIV po latach przeradza się w AIDS. HIV poza organizmem człowieka ginie pod wpływem typowych środków odkażających. Przebieg zakażenia zmienił się wraz z pojawieniem się skojarzonej terapii antyretrowirusowej. Zakażenia HIV wprawdzie nie da się wyleczyć, usunąć z organizmu, ale dzięki lekom możliwe jest znaczne spowolnienie postępu zakażenia, poprawa jakości życia z HIV i wydłużenie życia.
