Portal psychologiczny: Instytut Psychologii Zdrowia

zaburzenie paranoiczne

Według ICD-10 jest to grupa zaburzeń, którą cechuje rozwój albo pojedynczego urojenia albo zespołu powiązanych urojeń, zwykle trwałych, utrzymujących się przez całe życie.

Najczęściej są to urojenia prześladowcze, hipochondryczne i wielkościowe, ale mogą też wiązać się z pieniactwem lub zazdrością, albo wyrażać przeświadczenie, że własne ciało jest zniekształcone.

Okresowo mogą występować objawy depresyjne, czasami rozwijają się także omamy węchowe lub dotykowe czy przemijające omamy słuchowe (głosy), jednakże inne niż typowo schizofreniczne. Afekt, wypowiedzi i zachowanie pozostają prawidłowe.

Początek choroby przypada zazwyczaj w wieku średnim, lecz czasem, szczególnie w przypadku przekonań o zniekształceniu ciała — we wczesnym okresie wieku dojrzałego.

Zaburzenia paranoiczne obejmują m.in. paranoję i psychozę paranoidalną. Nie należy ich mylić z paranoicznym zaburzeniem osobowości, czy schizofrenią paranoidalną.



Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. (1997) Kraków — Warszawa, Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”
Last updated on 28 September 2010 20:01

logo-z-napisem-białe